Ik heb met Theo een speciale vriendschap opgebouwd. Theo maakt leuke woordgrappen en hij is heel helder voor zijn leeftijd. Als ik bij hem ben dan wordt hij 'wakker' en gaat hij stralen. Dan schuift de dementie naar de achtergrond. Theo vult aan: 'Stijn is echt mijn kameraad. Ik ben zo blij met onze vriendschap. Als hij er niet is, dan is hij toch in mijn gedachte. Voor zijn komst was ik vaak somber, maar door Stijn ben ik een ander mens geworden; de lieve oude Theo die ik als kind was. Ik heb het goed hier en het verblijf is net een eersteklas hotel.'

Ik merk dat ik veel voor Theo kan betekenen. dat geeft een prettig gevoel. Oprechte aandacht en interesse doet hem veel goeds. Hij wordt er vrolijk van. Als ik 's ochtends binnen kom, dan vraag ik hoe hij heeft geslapen en hoe het met hem gaat. Het is mijn bedoeling om een fijn moment te hebben met elkaar. Ik ben heel open en speel geen rol, want dat voelen cliënten meteen. Ik vraag me steeds af; als ik hier zelf zou zitten, wat zou ik dan prettig vinden? Daardoor kan ik mij goed inleven. Bovendien leer ik ook van Theo door zijn levenservaring. De vriendschap is voor ons allebei bijzonder."