Cookie policy

de Zorgboog gebruikt cookies om bijvoorbeeld de website te verbeteren en te analyseren, voor social media en om ervoor te zorgen dat u relevante advertenties te zien krijgt. Als u meer wilt weten over deze cookies ga dan naar zorgboog.nl/cookies. Bij akkoord op deze cookie policy geeft u de Zorgboog toestemming voor het gebruik van optimale cookies op onze websites. Klik op “Instellingen aanpassen” om uw voorkeuren te wijzigen.

Cookies accepteren Instellingen aanpassen

Het verhaal van

Samira & Larissa Vogels


"Als studenten in de zorg zijn wij buiten schooltijd flexibel inzetbaar binnen diverse Zorgbooglocaties."

Werkzaam als

Medewerker in Opleiding, inzet op niveau Helpende

Werken bij de Zorgboog

Sinds 2020

Locaties

Diverse Zorgbooglocaties

Maak kennis met Samira en Larissa

Samira en Larissa Vogels (18), zijn werkzaam bij de Flexboog. De Flexboog is het ontmoetingsplein binnen de Zorgboog waar de flexibele inzet van zorgmedewerkers (minimaal inzet helpende) wordt gekoppeld aan de openstaande diensten binnen de intramurale en extramurale teams. 

Larissa: "Samira en ik zijn tweelingzusjes en werken allebei bij de Flexboog. Als studenten in de zorg zijn wij buiten schooltijd flexibel inzetbaar binnen diverse Zorgbooglocaties. Het fijne van de Flexboog is dat we de vrijheid hebben om zelf te bepalen waar, wanneer en met welke doelgroep we willen werken. Zo werken wij in kleinschalige woningen voor ouderen met dementie in Gemert en Beek en Donk. Het is heel leerzaam! Hoe benader je iemand met dementie? Hoe ga je te werk? Dat leer je vooral door het te doen. Het is soms best spannend en als achtienjarige voel ik de verantwoordelijkheid. Maar ik heb fijne collega's die mij begeleiden en alles goed uitleggen, hoe vaak ik ook iets vraag. Tijdens de verzorging en in het algemeen is een rustige benadering heel belangrijk. Ik neem de tijd die nodig is om voor de bewoners te zorgen en leg precies uit wat ik ga doen. Dat werkt het beste."

Als iemand glimlacht, kan mijn dag niet meer stuk

Samira: "Ik heb altijd geweten dat ik in de zorg wilde gaan werken. Het mooie van het werken met ouderen, is de dankbaarheid die ze tonen voor alles wat je voor ze doet. Als zij blij zijn, ben ik ook blij. Een vraag die je eigenlijk nooit moet stellen aan iemand met dementie is: Weet je nog wie ik ben? Het kan zijn dat de bewoner het echt niet meer weet en dat geeft een vervelend gevoel. En als iemand niet in de gaten heeft dat hij/zij aan het dementeren is, zorgt het voor onrust en verwarring. Je weet nooit hoe een dag gaat verlopen. Soms zitten bewoners niet lekker in hun vel of zijn ze boos. Door rustig met ze in gesprek te gaan, grapjes te maken of samen een liedje te zingen, kan het zo weer over zijn. Als diegene dan weer glimlacht, kan mijn dag niet meer stuk."

Hier doen we het voor, wat wordt jouw verhaal­?